Το άρθρο αυτό έχει δημιουργηθεί με τη βοήθεια Τεχνητής Νοημοσύνης - ΤΝ (Artificial Intelligence - AI), έπειτα από διαδοχικά ερωτήματα και προσωπική καθοδήγησή μου. Η τελική διατύπωση, σύνθεση και επιμέλεια αποτελούν αποκλειστικά προσωπική μου ευθύνη.
Προφανώς, η γυναικεία οπτική είναι πολύμορφη και ποικίλλει, όχι μόνο από την αντρική, αλλά και μεταξύ των ίδιων των γυναικών. Κάποιες γυναίκες μπορεί να μη βιώνουν καθόλου την ευαλωτότητα ή να την εκφράζουν με εντελώς διαφορετικούς τρόπους. Αυτή η ποικιλομορφία σχετίζεται στενά με την ηλικία, τις προσωπικές εμπειρίες, καθώς και το κοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο ζει και αναπτύσσεται κάθε γυναίκα.
Η ηλικία παίζει καθοριστικό ρόλο στην έκφραση αυτής της ευαλωτότητας. Στις νεότερες ηλικίες, η εμπειρία αυτή μπορεί να είναι πιο έντονη και πιο έντονα συνδεδεμένη με αισθήματα ανασφάλειας ή αβεβαιότητας. Είναι σχεδόν αυτονόητο ότι στις πρώτες σεξουαλικές επαφές γενικά – ή ακόμα και με νέο σύντροφο - η ευαλωτότητα είναι πιο έντονη, καθώς συνδέεται άμεσα με την ανάγκη για εμπιστοσύνη και ασφάλεια. Με την πάροδο του χρόνου και την εξέλιξη μιας σχέσης, η ευαλωτότητα δεν χάνεται απαραίτητα, αλλά μετασχηματίζεται και αποκτά πιο ώριμες και σταθερές μορφές.
Όσο αυξάνονται η ηλικία, η εμπειρία και η αυτογνωσία, η ευαλωτότητα μετατρέπεται συχνά σε μια ήρεμη, βαθύτερη εμπιστοσύνη και αποδοχή, η οποία εκφράζεται με συνειδητούς και πιο ολοκληρωμένους τρόπους. Μεγαλώνοντας, ο άνθρωπος αποκτά καλύτερη κατανόηση των προσωπικών του αναγκών και ορίων, γεγονός που δίνει χώρο για μια πιο ελεύθερη και αρμονική σεξουαλική ζωή.
Παράλληλα, το κοινωνικό και πολιτισμικό περιβάλλον διαμορφώνει σε μεγάλο βαθμό τις εμπειρίες μας και τις αντιλήψεις μας γύρω από τη σεξουαλικότητα και την ευαλωτότητα. Σε κοινωνίες με έντονες πατριαρχικές ή συντηρητικές αντιλήψεις, η ευαλωτότητα ενδέχεται να στιγματίζεται ή να παρεξηγείται, ενώ σε πιο ανοιχτά και ισότιμα περιβάλλοντα θεωρείται φυσιολογική και θετική πλευρά της ανθρώπινης σεξουαλικότητας.
Αναγνωρίζοντας και σεβόμενοι αυτές τις πολλαπλές όψεις και διαφορές, μπορούμε να προσεγγίσουμε το θέμα της σεξουαλικότητας με μεγαλύτερη ευαισθησία, να αποδομήσουμε τα στερεότυπα και τελικά να κατανοήσουμε τη σεξουαλικότητα ως αυτό που πραγματικά είναι: μια πολύπλευρη, δυναμική και βαθιά προσωπική εμπειρία.
Το σεξ ως συνάντηση και ένωση
Το σεξ δεν είναι - και ούτε και θα πρέπει να χρησιμοποιείται έτσι - πράξη εξουσίας, κυριαρχίας, υποταγής, κατάκτησης ή ταπείνωσης • ούτε απόδειξη ανωτερότητας ή δύναμης. Δεν αποτελεί ένδειξη αδυναμίας ή παθητικής υποταγής.
Η σεξουαλική ένωση δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ούτε ως εργαλείο κυριαρχίας, ούτε ως μέσο εκμετάλλευσης των συναισθηματικών ή ψυχικών αδυναμιών του άλλου – είτε από τον άντρα είτε από τη γυναίκα. Είναι μια πράξη αμοιβαίας επιλογής, συναίνεσης, εμπιστοσύνης και σεβασμού· μια πράξη όπου δύο άνθρωποι δεν προσπαθούν να επιβληθούν ο ένας στον άλλον, αλλά να ενωθούν αληθινά και ολοκληρωτικά – με σώμα, νου και παρουσία.
Το σεξ δεν είναι μόνο πράξη του σώματος, αλλά πέρασμα προς τη βαθύτερη εμπιστοσύνη. Παύει να είναι απλώς σωματικό • γίνεται συνάντηση. Ακόμη και η σωματική ευαλωτότητα που μπορεί να συνεπάγεται η δεκτική θέση της γυναίκας δεν μειώνει τη δύναμή της • αντίθετα, την αναδεικνύει («δεκτικός ρόλος» ≠ «αδράνεια»). Φανερώνει το δικαίωμά της να επιλέγει, τη δύναμη της εμπιστοσύνης της να ανοίγεται και να δέχεται, καθώς και την εσωτερική της ισχύ για συνειδητή υποδοχή.
Δεν είναι εύκολο για μια γυναίκα να αφεθεί, να παραδοθεί, να επιτρέψει στον άλλον να την αγγίξει και να δεχτεί να διεισδύσει μέσα στο σώμα της. Κι όμως, εκεί ακριβώς αποκαλύπτεται η πραγματική της δύναμη.
Αν μια γυναίκα θέλει, κατά τη σεξουαλική πράξη και εντός συμφωνημένων ορίων και σημάτων ασφαλείας, να νιώσει υποταγμένη και να αφεθεί στον άντρα για να κάνει εκείνος ό,τι θέλει, αυτό δεν είναι θέμα επιβολής, αλλά ένας ρόλος · ένας ρόλος που δεν δηλώνει αδυναμία, αλλά συνειδητή επιλογή. Όταν μια γυναίκα θέλει να παραδοθεί, δεν το κάνει επειδή της επιβάλλεται, αλλά επειδή το επιθυμεί.
Αυτός ο ρόλος δεν τη μειώνει – την απελευθερώνει. Τη λυτρώνει από προβληματισμούς, σκέψεις, ελέγχους και άγχη. Της επιτρέπει να χαθεί για λίγο, να αισθανθεί, να υπάρξει χωρίς τα φίλτρα του νου. Και αυτή η “υποταγή” γίνεται μόνο μέσα σε ένα πλαίσιο ασφάλειας και εμπιστοσύνης. Όχι από φόβο, αλλά από σιγουριά. Γιατί μόνο όποια νιώθει πραγματικά ελεύθερη μπορεί να επιλέξει να παραδοθεί.
Η έννοια της «δεκτικότητας» της γυναίκας στο σεξ, αν και έχει σαφές βιολογικό και ψυχολογικό υπόβαθρο, συχνά παρεξηγείται ως συνώνυμο της παθητικότητας. Ωστόσο, μια πιο προσεκτική και ολιστική ματιά δείχνει ότι η δεκτικότητα αποτελεί μια ενεργητική και συνειδητή στάση, ριζωμένη στη φύση, το σώμα, τη σχέση και το νόημα της ανθρώπινης εγγύτητας. Η γυναικεία σεξουαλική ανατομία βασίζεται σε ένα σώμα φτιαγμένο για να δέχεται. Η δεκτικότητα δεν είναι παθητικότητα αλλά ενεργή εμπιστοσύνη.
Μέσα από θεωρίες όπως το responsive desire (Basson), η ψυχολογική ασφάλεια αναδεικνύεται ως θεμέλιο για την ερωτική ανταπόκριση. Από τον Πλάτωνα και τον Jung μέχρι τη σύγχρονη υπαρξιακή σκέψη, η δεκτικότητα θεωρείται μορφή σοφίας, η σιωπηλή γνώση του "να εμπιστεύεσαι".
Το πώς βιώνουμε το σεξ και το πώς θέλουμε να το βιώσουμε σχετίζεται και με τη στάση που επιλέγουμε. Η στάση δεν είναι μια ουδέτερη τεχνική λεπτομέρεια, αλλά αναδεικνύει ασυνείδητες (ή συνειδητές) ψυχικές τάσεις: πώς νιώθουμε, τι επιθυμούμε, πώς σχετιζόμαστε με τον άλλον. Μια στάση με οπτική επαφή ενισχύει τη συναισθηματική σύνδεση, την οπτική επικοινωνία, την τρυφερότητα και την αμοιβαιότητα. Από την άλλη, στάσεις που έχουν λιγότερη ή και καθόλου οπτική επαφή μπορεί να εκφράζουν ανάγκη για παράδοση, ένταση, λιγότερη εγκεφαλικότητα και περισσότερο ένστικτο - χωρίς αυτό να τις καθιστά λιγότερο σημαντικές ή αυθεντικές. Αντιθέτως: κάθε στάση έχει τη δική της ψυχοσωματική ποιότητα και σημασία. Είναι σημαντικό να ακούμε το σώμα, τις επιθυμίες και το συναίσθημα πίσω από κάθε επιλογή. Το σεξ, εντέλει, είναι μια γλώσσα χωρίς λέξεις – και η στάση του σώματος είναι μέρος αυτής της γλώσσας.
Πέρα από ρόλους και στερεότυπα, η σύγχρονη γυναίκα μπορεί να είναι δεκτική με αυτογνωσία και δύναμη. Το σώμα, η φωνή, η επίγνωση ενώνονται σε μια νέα σεξουαλική ελευθερία. Η δεκτικότητα είναι μορφή δύναμης. Όταν επιλέγεται συνειδητά, γίνεται πράξη ωριμότητας, σύνδεσης και ελευθερίας. Είναι παρούσα, χωρίς να υποτάσσεται.
Η ευαλωτότητα δεν είναι μόνο γυναικεία – είναι και αντρική. Ο άντρας, συνήθως πιο σιωπηλός και λιγότερο εκφραστικός, εκθέτει κι αυτός τον εαυτό του όταν παραδίδεται ερωτικά. Κουβαλά φόβους, αμφιβολίες, ανάγκη για αποδοχή, για επιβεβαίωση. Και δεν είναι λίγες οι φορές που η γυναίκα – συνειδητά ή ασυνείδητα – εκμεταλλεύεται αυτή την ανάγκη του, χρησιμοποιώντας τον έρωτα ως εργαλείο εξάρτησης, ελέγχου ή συναισθηματικής πίεσης.
Κατά την πράξη της διείσδυσης, η γυναίκα δεν επιθυμεί απλώς να δεχθεί σωματικά τον άντρα μέσα της· θέλει να νιώσει πως αυτός μπήκε με όλη του την παρουσία — όχι μόνο με τη σάρκα, αλλά με την ψυχή του. Ότι δεν την άγγιξε επιφανειακά, αλλά τη γέμισε συνολικά. Ότι για λίγο, έσβησε το οποιοδήποτε εσωτερικό της κενό.
Για τον άντρα, η διείσδυση δεν είναι μόνο πράξη κατάκτησης· είναι και ανάγκη να νιώσει πως ανήκει κάπου, να αισθανθεί δεκτός, αναγνωρισμένος, αποδεκτός. Να πει μέσα απ’ το σώμα: «Είμαι εδώ. Νιώσε με.»
Το σεξ είναι:
- Εκτόνωση: σωματική και συναισθηματική.
- Παιχνίδι: με ρόλους, φαντασιώσεις, χιούμορ.
- Πάθος: ένταση, επιθυμία, φωτιά.
- Επικοινωνία: χωρίς λόγια, μόνο με το σώμα, το βλέμμα, την αίσθηση.
- Τρόπος να ξεφύγεις από το μυαλό και να επιστρέψεις στο σώμα,
- Μπορεί να είναι ζωώδες: ενστικτώδες, ωμό – και αυτό δεν το μειώνει· το κάνει αληθινό.
- Ανάγκη για επαφή,
- Πράξη αναγέννησης,
- Τρυφερότητα, Ανακούφιση, Εμπιστοσύνη, Επιβεβαίωση,
... και κάποιες φορές, χωρίς εξήγηση, γίνεται απλά κάτι περισσότερο!
Βιβλιογραφία
- Basson, R. (2000). The female sexual response: A different model. Journal of Sex & Marital Therapy, 26(1), 51–65.
- Beauvoir, S. de. (1949). The Second Sex. Vintage Books.
- Bordo, S. (1993). Unbearable Weight: Feminism, Western Culture, and the Body. University of California Press.
- Brown, B. (2012). Daring Greatly: How the Courage to Be Vulnerable Transforms the Way We Live. Gotham Books.
- Buss, D. M. (2003). The evolution of desire: Strategies of human mating. Basic Books.
- Butler, J. (1990). Gender Trouble: Feminism and the Subversion of Identity. Routledge.
- Carter, C. S. (1998). Neuroendocrine perspectives on social attachment and love. Psychoneuroendocrinology, 23(8), 779–818.
- Eliade, M. (1957). The Sacred and the Profane: The Nature of Religion. Harcourt.
- Feuerstein, G. (1998). Tantra: The path of ecstasy. Shambhala.
- Fromm, E. (1956). The Art of Loving. Harper & Row.
- Georgiadis, J. R., & Kringelbach, M. L. (2012). The human sexual response cycle: Brain imaging evidence linking sex to other pleasures. Progress in Neurobiology, 98(1), 49–81.
- Jung, C. G. (1953). Psychological aspects of the anima and animus. In Collected Works (Vol. 7). Princeton University Press.
- Kierkegaard, S. (1847). Works of Love. (Harper edition, 1962).
- Lehmiller, J. J. (2018). Tell me what you want: The science of sexual desire and how it can help you improve your sex life. Da Capo.
- Levin, R. J. (2002). The physiology of sexual arousal in the human female: A recreational and procreational synthesis. Archives of Sexual Behavior, 31(5), 405–411.
- Merleau-Ponty, M. (1962). Phenomenology of Perception. Routledge.
- Regan, P. C. (1996). Rhythms of desire: The association between menstrual cycle phases and female sexual desire. Canadian Journal of Human Sexuality, 5(3), 145–156.
- Solnit, R. (2014). Men Explain Things to Me. Haymarket Books.
- Woodman, M. (1982). Addiction to Perfection: The Still Unravished Bride. Inner City Books.
Self-knowledge & self-improvement through study and discussions with family & friends …
Lately & with Artificial Intelligence –“I Think · I Evolve · I Share”